Кліча памяць, кліча сэрца
22 сакавіка споўнілася 80 год з дня знішчэння беларускай вёскі Хатынь. Гэты дзень асабліва важны ў Год міру і стварэння як урок, як памяць, як запаведзь – больш ніколі не ведаць жахаў вайны!
За сваю шматвяковую гісторыю Беларусь неаднаразова станавілася арэнай кровапралітных войнаў. Кожная з іх пакідала пасля сябе смерць і разбурэнні. Сёння ўсяму свету і асабліва новаму пакаленню неабходна зноў і зноў нагадваць аб злачынствах нямецкіх захопнікаў і іх памагатых, учыненых падчас вайны на савецкіх тэрыторыях, паколькі ільвіная доля чалавечых страт - гэта мірнае насельніцтва, закатаванае і забітае імі.
У дзень 80-годдзя Хатынскай трагедыі дзіцячую бібліятэку імя У. С. Караткевіча наведалі вучні 8 “Б” класа ДУА “Гімназія №2 г. Оршы”. Для дзяцей было арганізавана мерапрыемства «Кліча памяць, кліча сэрца», якое суправаджалася відэапрэзентацыяй пра нежылую, але жывушчую ў памяці кожнага беларуса вёску Хатынь. Васьмікласнікі атрымалі адказы на многія пытанні: Што такое генацыд? Навошта спалілі вёску разам з яе жыхарамі? Як гэта было? Каму пашчасціла застацца ў жывых і як склаўся іх далейшы лёс? Як узнік мемарыяльны комплекс і як выглядае Хатынь зараз?
Загадчык бібліятэкі Наталля Анатольеўна Савіцкая звярнула ўвагу вучняў на кніжную выставу «Кліча памяць, кліча сэрца», на якой былі прадстаўлены кнігі пра Хатынь, лагеры смерці на тэрыторыі Беларусі, пра генацыд беларускага народа.
Старэйшы памочнік пракурора Аршанскага раёна Іўчык Віталь Сяргеевіч расказаў хлопцам і дзяўчатам аб тым, што ўзбуджана крымінальная справа аб генацыдзе і цяпер вядуцца расследаванні, вывучаюцца дакументы з архіўных крыніц, экспертныя даследаванні. Атрыманыя доказы дазваляюць сцвярджаць, што наступствы палітыкі генацыду для беларускага народа апынуліся цяжэй, чым лічылася раней.
Хатынь – гэта напамін пра трагедыю беларускага народа, які падвергся генацыду падчас Вялікай Айчыннай вайны. Полымя Хатыні абпальвае людскія сэрцы, нагадваючы аб тым, што трэба берагчы мір і спакой на роднай зямлі.
Бібліятэкар Нароўская Н. В.